Dokument bierze pod uwagę parki, lasy, skwery, zakrzewienia, trawniki i łąki w powierzchni miasta. W czołówce raportu pod względem udziału terenów zielonych w powierzchni miast plasują się Koszalin - 70 procent, Zielona Góra - 67,5 procent, Kielce - 66,8 procent, Dąbrowa Górnicza - 63,4 procent oraz Bielsko-Biała - 62,9 procent. Najmniej terenów zielonych w stosunku do powierzchni miasta mają Opole - 25,2 procent, Kalisz - 28,1 procent, Białystok - 35,1 procent, Lublin - 36 procent, Gdańsk - 40,1 procent oraz Wrocław - 40,9 procent. Natomiast średni udział terenów zielonych w powierzchni miasta to 52 proc..

Raport uwzględnia jeszcze dwa wskaźniki. Pierwszy z nich to stopień pofragmentowania zieleni, pokazujący m.in., jak wiele jest w mieście dużych zwartych terenów zielonych (np. parków) i na ile tereny zielone w mieście są rozdrobnione, oraz dostępność terenów zielonych o powierzchni powyżej 1 hektara w odległości, którą pokonuje się na pieszo w 5 minut.

Szczegóły dotyczące dokumentu znajdują się pod adresem internetowym http://obserwatorium.miasta.pl/ktore-miasto-ma-najwiecej-terenow-zieleni-odpowiedz-z-perspektywy-satelity-leczek-lachowski-sentimel-ndvi/.

Rola zieleni w miastach

W raporcie czytamy również o roli zieleni w miastach: zieleń stanowi nieodłączny element krajobrazu miasta. Jeszcze kilka dekad temu główną jej funkcją było zaspokajanie potrzeb estetycznych. Dziś planiści i specjaliści zajmujący się tematyką miejską zgodnie podkreślają jej istotną rolę w kształtowaniu wysokiej jakości przestrzeni. Jest to bowiem element niezbędny do prawidłowego funkcjonowania systemów miejskich.

Dbałość o środowisko naturalne leży u podstaw zrównoważonego rozwoju. Do czynników aktywizujących wdrażanie polityk proekologicznych w miastach zaliczyć należy także postępujące, globalne zmiany klimatyczne. Upał w miastach na przestrzeni ostatnich dekad staje się coraz bardziej dotkliwy. Jednocześnie pojawiają się dowody na jego istotny wpływ na wyższą śmiertelność w porze letniej.

Obecność zieleni pomaga zmniejszyć intensywność miejskiej wyspy ciepła, będącej wynikiem współwystępowania mniejszej wilgotności powietrza, zmniejszonej siły wiatru czy specyficznych warunków radiacyjnych. Ponadto, drzewa przyczyniają się do obniżenia temperatury otoczenia w porze upałów. Tym samym, wpływają na wyższą wydajność energetyczną budynków znajdujących się w ich sąsiedztwie, polegającą na zmniejszonym zapotrzebowaniu na zużycie energii w związku z koniecznością działania klimatyzacji.

Aby minimalizować negatywne skutki urbanizacji - budowy dróg, osiedli, fabryk czy biurowców, powstających często kosztem terenów naturalnych - stosuje się szereg rozwiązań opartych o ochronę zasobów już istniejących, jak i tworzenie nowych terenów zieleni. Zieleń pełni także funkcję filtracyjną - jej obecność pozwala na redukcję z powietrza atmosferycznego szkodliwych gazów, np. azotu, ozonu, tlenków azotu, tlenków siarki oraz pyłów zawieszonych (PM), poprawiając jakość miejskiego powietrza.

Dodatkowo, obszary zieleni - a szczególnie korony drzew - przyczyniają się do wytwarzania tlenu niezbędnego dla funkcjonowania organizmów żywych. Zadrzewienia i kompleksy zieleni wpływają również na zmniejszenie ryzyka wystąpienia powodzi poprzez spowolnienie spływu powierzchniowego.

Aktualne badania wyraźnie podkreślają wpływ środowiska naturalnego (lub semi-naturalnego) na redukcję odczuwanego napięcia i stresu, przyczyniając się tym samym do zmniejszenia ryzyka pojawienia się depresji. Dodatkowo, zieleń miejska sprzyja uprawianiu sportu oraz rekreacji, co ma ogromny wpływ na zdrowie psychofizyczne.